Flest hátalarabox nota tvo (eða fleiri) aðskilda hátalara, vegna þess að það er ómögulegt að búa til einn hátalara sem nær yfir allt hljóðtíðnisviðið með nákvæmni og aflmeðhöndlun sem nauðsynleg er.
Þannig er algengt að hátalarabox séu með, að minnsta kosti tvo hátalara: „woofer“ eða „bass-mid“, sem sér um lægri tíðnirnar, og „tweeter“ til að takast á við hærri tíðnirnar. Þetta væri kallað „tvíhliða“ eða „two-way“ hátalarabox, en það eru líka til uppsetning með þremur hátölurum (þríhliða) og jafnvel fleiri.
Hver sem uppsetningin er, þá er nauðsynlegt að senda aðeins viðeigandi tíðnir til hvers hátalara og því þarf „crossover unit“.
Two-way Crossover samanstendur af há- og lágtíðnisíum. Hápass sían hleypir aðeins hærri tíðnunum í gegn, að tweeternum og hin (lágpass) beinir aðeins lágu tíðnunum að bassahátalaranum.
„Víxlunartíðnin“ er þar sem þessar tvær síur skarast (sjá mynd). Venjulega mun það vera einhvers staðar á milli 1 og 3 kHz, en raunveruleg víxltíðni er í stórum dráttum háð stærð tveetersins – sem ákvarðar aflmeðhöndlun hans og lægstu tíðni sem hann getur endurskapað.
Raddtíðnin er afar mikilvæg í hönnunn hátalaraboxa. Gefur „Presens“ og skýrleika.
Í two-way kerfi lendir víxlpunkturinn oft rétt á miðju raddtíðnisviðinu sem getur leitt til vandamála.
Three-way hátalarakerfi kemur í veg fyrir þetta vandamál þar sem hægt er að hafa crossover svæðin tvö fyrir neðan og ofan við raddsviðið.
Byggt og staðfært á grein frá www.soundonsound.com
Maggi
Zener Díóður er hægt að nota til að búa til fasta spennu með lítilli gáruspennu í breytilegt álag.